- blad nr 5
- 1-5-2020
- auteur L. Rötgers
- Column
Op afstand
Helaas zie ik alleen een zwart scherm. “Ik zie niks”, roep ik dan ook, wat natuurlijk niet klopt. Toch behoort deze zin tot een van de meest gebruikte frases in deze rare tijden. “Klopt meneer, mijn camera staat uit, want ik heb m’n pyjama nog aan”, expliceert Juanita, zonder enige gêne. Erg wakker klinkt ze ook al niet. Het is dus niet zo handig om ’s ochtends om negen uur, voor sommige leerlingen midden in de nacht, een feedbackmoment te organiseren. Ik besluit daarom mijn camera maar uit te zetten. We nemen dan maar ‘blind’ de feedback op de toets door.
Wat ook niet lekker werkt, is online vergaderen met collega’s. Dat ligt niet zozeer aan die collega’s, maar meer aan het programma Teams. Ik ben geen complotdenker, maar was ik dat wel, dan zou ik Teams aanmerken als een computerprogramma met een terroristisch oogmerk. Een kleine selectie van de problemen: geen geluid, als ik m’n camera aanzet, sluit het programma zichzelf af, het programma herkent de camera en de microfoon ineens niet meer en collega’s verschijnen regelmatig een kwartslag gedraaid op het scherm. Mijn oplossing om mijn laptop dan maar op de zijkant te zetten, verplaatste het probleem naar de overkant. “Ik zie je scheef, Laurensz”, riep mijn collega Klaas onmiddellijk. Ik draaide mijn laptop dus maar weer terug naar de normale positie en na een tijdje zag Klaas er eigenlijk een stuk knapper uit, zo op z’n kant.
Dat is niet het enige voordeel van online in het onderwijs werken. Zo kun je de leerlingen op mute zetten tijdens het online lesgeven. Dat is in een normale les spijtig genoeg niet mogelijk, tenzij je ducttape gebruikt, maar dat is nog niet landelijk goedgekeurd.
Er zijn dus zeker lichtpuntjes, maar mij overvalt toch geregeld een gevoel van eenzaamheid. Het werkelijke contact met de leerlingen vervaagt als je elkaar niet ontmoet. En dat contact is toch de kurk waarop de zaak drijft. Voor mij althans. Ik denk voor de leerlingen ook, maar wellicht vergis ik me wel in ‘leerling 2020’ en werkt deze vorm van onderwijs wel veel beter dan met z’n allen in een gebouwtje.
Zoals Geert Mak zegt, is de geschiedenis moeilijk te herkennen als je er middenin zit. Ik ben wel nieuwsgierig naar onze bevindingen achteraf en wat de gevolgen zijn voor onderwijsvormen en schoolresultaten door dit gedwongen experiment.