blad nr 6
1-6-2019
auteur L. Douma
Commentaar

Flex

Deze maand gaat de juf van mijn jongste zoon Salo met zwangerschapsverlof. De opluchting spatte van de mail waarin de schoolleiding begin mei bekendmaakte dat de vervanging geregeld was. De lieve juf die tot viermaal toe de zwangerschapsvervanging deed in de groep van mijn andere zoon, komt terug om samen met een andere leerkracht uit de flexpool voor Salo’s groep te staan. Ik besef dat wij ouders in onze handjes mogen knijpen dat de school ook deze vervanging weer voor elkaar gebokst heeft.
Je zou denken dat elk bestuur dat met tekorten kampt en invalproblemen heeft alle leerkrachten binnenboord wil houden. Maar de onderwijsarbeidsmarkt is diffuus, blijkt maar weer uit de artikelen in dit nummer. ‘Hoe de strijd tegen uitzendbureaus zich langzaam ontvouwt’ (pagina 16) verhaalt over initiatieven van besturen om flexwerkers te weren. Zo willen ze voorkomen dat flexwerkers in primair en voortgezet onderwijs betere arbeidsvoorwaarden krijgen dan collega’s in vaste dienst. Let wel: voor de tijd van het lerarentekort werden flexwerkers juist onderbetaald, zoals in het hbo nu nog steeds gebeurt.
Terwijl sommige scholen flex terug proberen te dringen, rukt het tijdelijke contract op, valt vanaf pagina 34 te lezen. Scholen willen dus wel een vorm van flex behouden wie in loondienst een tijdelijk contract heeft, is immers net als een flexwerker makkelijk te lozen maar willen er niet extra voor betalen. Je zou denken dat besturen hun personeel koesteren. Juist nu. Of, zoals AOb-bestuurder Eugenie Stolk in dit nummer zegt: ‘Als je het lerarentekort wilt tegengaan, moet je naast een fatsoenlijk salaris ook zekerheid bieden.’