• blad nr 9
  • 1-10-2018
  • auteur L. Verheggen 
  • Column

 

Arie’s griep.

Elk jaar zo rond februari kun je de klok erop gelijk zetten: ‘Griepgolf in Nederland’. Soms al eerder, want in november wil de griep zich ook wel eens laten zien, maar dat hij komt is zeker. Elk jaar, minstens één keer.
Zo niet in het hoofd van Arie Slob. We hebben nu genoeg leraren voor de klas volgens de minister, er moet alleen geen griepgolf komen. Meer geld voor het onderwijs is niet nodig, want hij vond zichzelf bij de formatie al spekkoper.
Soms vraag ik mij af of op welk eiland Arie Slob zit. Hoe kun je jezelf spekkoper wanen als je voor zo’n groot probleem staat? Spreekt Slob nog wel eens met leraren en leerlingen? Leest hij dezelfde kranten als wij allemaal? Kinderen zijn van streek, ze weten soms niet welke leraar ze de volgende dag voor de klas krijgen. Scholen in de Zaanstreek overwegen naar vier lesdagen per week te gaan om het lerarentekort aan te kunnen. Stagiaires draaien zelfstandig klassen omdat er geen alternatief is.
Leraren zijn de meest loyale werknemers die er zijn, wij weten dat. Je gaat voor je leerlingen door het vuur. Anders word je geen leraar. En het raakt me elke keer weer als ik een leraar tegenkom die er doorheen zit. Laatst nog, een lerares in het MBO, het zat haar hoog: “Wat ik het allerergste vind is dat ik het bijna niet meer volhoud. Straks staan ze weer voor me, vrolijke pubers met een toekomst voor zich. Ik wil ze zo graag echt klaarstomen voor die toekomst, maar ik heb niet het gevoel dat het me nog lukt. De klas is te groot, ik heb geen tijd om mijn lessen goed voor te bereiden. Ik vind het zo erg dat ik gewoon niet genoeg voor ze kan doen.”
De politiek verwacht veel van het onderwijs, maar mogen wij nu ook eens iets van de politiek verwachten. De tekorten, de werkdruk voor leerkrachten, docenten en ondersteuners, de klassen die straks naar huis gestuurd worden, het is niet alleen ons probleem het is een probleem voor de hele maatschappij.
Bij de installatie van dit kabinet stelde minister-president Mark Rutte dat de politiek er niet was voor de polder maar voor de leerkrachten en de politieagenten. Dat klinkt leuk, maar het wordt op geen enkele manier waargemaakt. Een minister van Onderwijs die waarschuwt dat leraren geen griep mogen krijgen omdat er anders een nijpend tekort is, maar geen extra geld heeft om dat probleem op te lossen, is er niet voor de leraren. Ook niet voor de leerlingen trouwens. En ondertussen gaan de leraren elke dag met een rotgevoel naar huis omdat ze het idee hebben dat ze tekort schieten. Waar een rijk land arm in kan zijn.

Dit bericht delen:

© 2024 Onderwijsblad. Alle rechten voorbehouden
Het auteursrecht op de artikelen in dit archief berust bij het Onderwijsblad, columnisten of freelance-medewerkers. Het citeren van delen van artikelen is toegestaan, mits met bronvermelding. Volledige overname, herplaatsing of opname in andere publicaties is slechts toegestaan na overleg met de hoofdredacteur via onderwijsblad@aob.nl Indien het gaat om artikelen van freelancers zal hiervoor een bedrag in rekening worden gebracht.