- blad nr 9
- 1-10-2018
- auteur R. Wisman
- Geld telt
‘Sparen is een uitdaging’
{kader}
NETTO MAANDINKOMSTEN
Salaris Marlou € 1.850 (0,9128 fte)
Salaris Ferdos € 2.000
Totaal € 3.850
VASTE MAANDLASTEN
Hypotheekrente € 750 (hypotheek €185.000)
Zorgverzekeringen € 250
Water, elektriciteit, gas € 200
Internet + telefonie € 80
Sushi € 70
Bootcamp € 40
Aflossen studieschuld € 100
Familieweekend € 30
Spaarbedrag € 900
€ 2.420
{streamer}
Laatste grote uitgave:
€ 185.000 voor een woning
{klokjes}
6.15
De wekker gaat. Na een ontbijt stapt Marlou tussen 7.15 en 7.30 uur op de fiets naar Haren. Ferdos vertrekt iets later en reist met het openbaar vervoer naar zijn werk.
10.00
Ferdos heeft koffiepauze, Marlou staat met een kop thee op het schoolplein, terwijl de kinderen spelen.
12.00
Beiden hebben lunchpauze op het werk. Marlou kletst met collega’s, luncht, kijkt na en bereidt lessen voor. Ferdos maakt een wandeling met collega’s of eet zijn lunch achter zijn bureau op.
18.00-18.30
Ze komen allebei thuis. Meestal kookt Ferdos. “Hij vindt het leuk en kan het goed”, zegt Marlou. Op woensdagen doet zij het, omdat ze dan ’s middags geen les geeft en een uurtje eerder thuis is.
19.15
Marlou doet drie keer per week bootcamp. “In het Noorderplantsoen met een groep meiden rennen, push-ups, squats; hartstikke leuk en gezellig en je doet het op je eigen niveau.” Meestal is ze om 20.45 weer thuis.
22.00
Ze kijken nog even tv. Daarna gaat Marlou meestal voor 22.30 uur naar bed, Ferdos gaat meestal rond 23.00 uur. Eens in de zes weken heeft hij ’s nachts bereikbaarheidsdienst voor zijn werk; de deur hoeft hij niet uit, maar hij kan gebeld worden om problemen op te lossen.
Marlou:“Als we in de stad lopen en ik zeg: ‘Fer, heb je nog iets nodig?’ is zijn antwoord bijna altijd nee. Als ik iets leuks zie, denk ik bijna altijd ‘ja’. “Als ik een broek toch niet koop of iets koop met korting, gaat het bespaarde geld in mijn ‘potje over’.” Lachend: “Fer plaagt me er vaak mee: laat dat potje maar eens zien, daar zit nu al zeker een miljoen in.”
Ferdos:“Zolang het niet tastbaar is, is het er niet. Het is dus een vorm van zelfbedrog. Zelf geef ik graag geld uit, maar ik kijk eerst wat ik nodig heb.”
Marlou:“Je zou ook nooit een broek van 150 euro kopen.”
Ferdos:“Dat druist in tegen het gevoel over geld dat ik van huis uit meekreeg. Geboren in Afghanistan kwam ik door de oorlog als zesjarige in Nederland terecht met mijn moeder en twee broers. Mijn moeder leeft van de bijstand 986,52 netto per maand en is geldbewust. Kort voor sluitingstijd gaat ze naar de markt. Dan krijgt ze drie komkommers voor 50 cent in plaats van twee voor een euro.”
Marlou:“Hoewel ze zuinig moet leven, is ze royaal. Als je haar bezoekt, krijg je komkommers, citroenen en kersen mee en staat de tafel vol heerlijke Afghaanse gerechten waarvan je drie keer op moet scheppen. Omdat ze veel voordeelverpakkingen koopt, noemen we haar soms grappend ‘de hamster’.”
Ferdos:“Geld is veiligheid. Je moet iets achter de hand hebben als de koelkast stuk gaat of als er een naheffing van het energiebedrijf komt. Ik wil nooit in de positie komen dat je het niet kunt betalen. Je kunt nergens je hand ophouden.”
Marlou:“Mensen die zeggen dat geld niet gelukkig maakt, mogen het aan ons geven. Natuurlijk is je gezondheid belangrijker, maar oppervlakkig gesteld worden wij wel gelukkig van geld. Heerlijk toch om alles te kunnen doen wat je wilt?”
“Sparen is een uitdaging. Soms moet ik wat terug storten van mijn spaar- naar mijn betaalrekening, omdat ik het eind van de maand niet haal. Dat voelt als falen.”
Ferdos:“Voor 2018 was ons doel: een eigen huis in de stad Groningen. Ons tweekamerappartement waren we ontgroeid.”
Marlou:“Na ongeveer tien bezichtigingen is het gelukt. In Groningen is de woningmarkt overspannen. Soms werden huizen online bij opbod verkocht. Nadat ik het huis in mijn hoofd had ingericht, ging de koop naar één van de andere zestig geïnteresseerden. Heel chagrijnig werd ik daarvan.”
Ferdos:“Jij was pessimistischer dan ik, hoewel ik het ook demotiverend vond. Na de zesde keer denk je: waarom wij niet?”
Marlou:“Dit huis stond voor 179.500 euro op funda. Wij boden 185.000 euro. De bijkomende kosten à 10.000 euro betaalden we van ons spaargeld. Ons bod scheelde 500 euro met de hoogste bieder; de eigenares heeft het ons gegund. We konden maximaal 220.000 lenen, maar nu blijven onze maandlasten ongeveer hetzelfde. We willen niet werken om te wonen.”
Ferdos:“Na mijn mbo bank- en verzekeringswezen, beging ik de fout om te gaan werken, en geld te verdienen. Hierdoor kon ik de motivatie niet meer opbrengen om een hbo te doen. Op wilskracht en doorzettingsvermogen kom ik nu verder.”
Marlou:“Wat ik heel gaaf vind is dat je meer geld en een promotie voor jezelf hebt geregeld. Zo zie je maar: je hebt niet per se een papiertje nodig.“
Ferdos:“Na een periode van een half jaar waarin ik dagen van twaalf uur maakte, heb ik meer salaris gevraagd en mezelf opgeworpen als teamcoördinator. Ik zei: ‘Als iemand dat kan, ben ik dat.’ Netto kreeg ik er 250 euro bij.”
Marlou:“Voor iemand met vwo, academische pabo en een master onderwijskunde in the pocket vind ik niet dat ik veel verdien. Het zou passend zijn, en het beroep aantrekkelijker maken, als de salarissen in het primair onderwijs op één lijn zouden liggen met die in het voortgezet onderwijs.”
“Trouwens, toen ik onze inkomsten op een rijtje zette, dacht ik dat we bakken met geld zouden moeten overhouden. Toch is dat niet zo.”
Ferdos:“Dat zit in die spontane dingen. Een drankje op een terras, sushi eten, we wonen in een leuke stad, er is altijd wel iets te doen.”
Marlou:“In ons vorige huis hadden we een kleine koelkast en deden we iedere dag boodschappen. Je neemt dan altijd dingen mee die je niet nodig hebt. Het is nu ons streven om nog maar één keer per week boodschappen te doen. Het geld dat we daarmee besparen, kan dan weer mooi in mijn potje over.”