blad nr 14
1-10-2017
auteur A. van Bemmel
Column

Stoppen voor de finish

Als ik ergens gefrustreerd van raak dan is het een leerling die in het laatste jaar van de opleiding zegt dat hij gaat stoppen. Ik moet dan altijd denken aan die mop van de Belg die een heel meer overzwemt en een meter voor de finish zegt: “Ik kan niet meer, ik ga terug.”
Hij zei het in zo’n week dat je alleen maar aan het rennen bent. Van de ene les naar de andere, stagebezoeken afleggen, examens afnemen en veel vragen van onzekere leerlingen. Ik ving het op in de teamkamer. Hij, leerling van 18 jaar, wilde nu echt stoppen. Een half jaar voor het einde van zijn opleiding. Al vaker had ik gesprekjes met hem gehad net als mijn collega’s. “School is niet mijn ding”, riep hij dan. Haastend naar het volgende examen, liep ik langs hem. Ik stond abrupt stil toen ik zijn blik zag. Ik keek recht in zijn treurige ogen. “Ken je die mop van die Belg nog?” herinnerde ik hem. Hij zei: “Dat maakt me niet meer uit.” De tijd tikte door, ik was al laat. Het liefst wilde ik rustig met hem zitten. “Denk er goed over na.” Hij zou het me de volgende dag laten weten.
‘s Avonds blijft hij in mijn gedachten. Ik laat afwezig de hond uit, vraag gedachteloos hoe de dag van mijn dochters is geweest. Het knaagt aan me. “Mail hem dan”, zegt mijn man en dat doe ik. De volgende ochtend stapt hij op me af met een geëmotioneerde glimlach: “Bedankt voor je mail. Ik heb besloten de opleiding af te maken.” Ik slaak een zucht van opluchting.
Hij begint aan de afsluitende stage en dat gaat goed totdat hij een stageverslag moet inleveren. Hij en zijn moeder zijn boos op mij omdat zijn stageverslag niet voldoet aan de schooleisen en omdat ik zijn stagebegeleider ben. Het raakt me. De herkansing van het stageverslag haalt hij doordat ik dagen met hem aan de telefoon zit. Ondertussen verspeelt hij twee kansen voor het afsluitende schoolexamen; de herkansing heeft hij gemist omdat hij zijn schoolmail nooit leest. “Ik weet niet meer of ik nog wel een diploma wil. Wat heb ik eraan? Mijn moeder vindt het ook niet erg als ik stop”, zegt hij in het laatste gesprek dat ik met hem heb voor de zomervakantie. Hij is sporter, dus ik geef mijn beste speech á la Any given Sunday van Al Pacino. Hij is geraakt, maar toch weet hij niet of hij de opleiding nog af gaat maken als extraneus. Collega’s zijn ‘klaar’ met hem, maar ik heb er veel moeite mee, omdat ik weet dat hij het kan. Dat frustreert.

Anoushka van Bemmel is docent communicatie en Nederlands op een mbo voor topsporters