- blad nr 14
- 1-10-2017
- auteur A. Klomp
- Flashback
‘Leraren namen mijn droom niet erg serieus’
Tekst Aranka Klomp Beeld Fred van Diem
“Ik zag school als een verplicht nummer dat ik uit moest zitten vóór ik eindelijk kon gaan doen wat ik wilde: goochelaar worden. Dat stond vast vanaf mijn negende. Alles wat er vanaf toen aan school op mijn pad kwam, was eigenlijk alleen maar hinderlijk. Maar ja, het moest natuurlijk. Leraren namen mijn droom niet erg serieus. “Dat is toch geen beroep, Hans. Daar kun je je brood niet mee verdienen.”
Ook meneer Bisseling was die mening toegedaan. Ik begrijp dat nu hoor, laat ik dat vooropstellen. Het waren andere tijden en sowieso, ook nu, is een dergelijke loopbaan geen makkie. Ik moest zelf ook wel even slikken toen mijn oudste zoon zijn traineeship in het bedrijfsleven staakte om ook goochelaar te worden. Artiest zijn is een onzeker bestaan en je weet nooit of je morgen nog werk hebt. Dus het voorbehoud van de leraren uit mijn jeugd is begrijpelijk. Maar, zo zit ik nu eenmaal in elkaar: hoe harder men me iets waarin ik geloof afraadt, hoe vastbeslotener ik word.
Mijn liefde voor goochelen is op mijn negende ontstaan dankzij een kraamverzorgster bij een vriendje thuis. Ik zou even de nieuwe baby komen bekijken, maar er gebeurde tijdens een glas ranja in de keuken iets dat mijn leven heeft veranderd: de kraamverzorgster kon lucifers uit een doosje wegtoveren. Hocuspocus en ze lagen opeens onder een vaas.
Een wonder. De dagen erna kwam ik opvallend vaak op kraamvisite. Op de laatste dag zij ze tegen me: ‘Je wilt het graag weten hè? Kom, dan leer ik het je’. Ik was als kind een verlegen einzelgänger en kon plots iets dat bijna niemand kon: toveren. Vanaf toen struinde ik de bibliotheek en De Slegte af op zoek naar goochelboeken. Ik trad al snel op tijdens verjaarsfeestjes van klasgenootjes.
Door mij deze loopbaan te ontraden, is meneer Bisseling onbedoeld een grote motivator voor me geweest. Ik nam hem van alle leraren misschien het meest serieus en liet zijn woorden weldegelijk tot me doordringen
{kadertje}
“Mijn vader was een strenge, maar rechtvaardige leraar”, vertelt Tanya Bisseling (46) over haar vader Jan Bisseling (1943-1997). “Hij vertelde dat Hans geen uitblinker was op school. Toch was hij trots op hem. Hij deed regelmatig goocheltrucjes en riep dan: ‘Geleerd van Hans Kazàn!’ Zo kon hij ongekookte eieren uit het plafond trekken en muntjes laten verdwijnen.”
[GELD TELT]
‘Ik ben trots op hoe we het doen’
:Nienke Bonte (37) is docent Frans, mentor in het vmbo-t en schoolopleider. Ze heeft een dag per week ouderschapsverlof. Vorig jaar november kreeg ze als alleenstaande moeder zoon Jona, van een bevriende donor. Nienke werkt en woont in Meppel.