- blad nr 11
- 17-6-2017
- auteur A. Moerman
- Meer voor elkaar
Boei voor AOb-leden in hoge nood
Wie is Joop Kraan?
“Ruim 25 jaar was ik onderwijzer in Amsterdam en ik ben langzaam opgeklommen in de bond. Vanaf ’99 was ik onder meer bestuurssecretaris van het hoofdbestuur. Sinds 2015 ben ik met pensioen en begin dit schooljaar ben ik vrijwillig secretaris in het bestuur van het Sociaal Fonds. Samen met zeven andere meestal gepensioneerde vrijwilligers uit alle hoeken van het land.”
Een vakbond met reddingsboeien. Vreemde zaak?
“Nee hoor. Van oudsher hebben vakbonden sociale fondsen voor van alles en nog wat. Bijvoorbeeld om weduwen en wezen bij te staan, of onderwijzers die werden getroffen door tbc. De fondsen van de voorgangers van de Abop werden in 1989 samengevoegd in één sociaal fonds.”
Een rijke club?
“Tot voor een paar jaar geleden had het fonds een eigen vermogen. De rente werd gebruikt voor ons werk. Die spaarpot is overgeheveld naar de verenigingskas en wij staan nu voor 20.000 euro per jaar op de begroting. Maar als er soms meer nodig is, dan is dat geen probleem. De penningmeester van de AOb is adviseur van het bestuur. De laatste jaren gaven we iets meer dan de helft van ons budget uit aan een handjevol gevallen per jaar.”
Ieder lid met te weinig geld mag aankloppen?
“Je moet minimaal één jaar lid zijn. Bovendien moet je alle andere eventuele oplossingen hebben geprobeerd en financieel buiten je eigen schuld in de problemen zijn gekomen. Je moet tegenover ons helemaal met de financiële billen bloot en we helpen alleen in uiterste nood of om te voorkomen dat je in uiterste nood komt.”
Klinkt als een hoge drempel?
“We komen zelfs met z’n tweeën bij je thuis langs. Maar uiteindelijk hebben we wel een sociaal hart. Een lid zocht bijvoorbeeld onze hulp omdat hij een aangepaste auto voor zijn meervoudig gehandicapte kinderen nodig had. Hij kwam nog 2000 euro tekort. Dat geld kreeg hij van ons. Het is fijn om dan het goede te kunnen doen. Overigens zijn schenkingen uitzonderlijk, doorgaans verstrekken we renteloze leningen die in drie jaar moeten worden terugbetaald.”
Vertel eens over een schrijnend voorbeeld?
“Een onderwijskracht die in de bijstand belandde en de administratie in een schoenendoos had zitten. Ze had onze hulp al ingeroepen voordat ze in het ziekenhuis belandde. Toen bleek ze ook achter te lopen met premiebetalingen bij de ziektekostenverzekeraar. We hebben toen razendsnel 1500 euro overgemaakt naar de verzekeraar. Om de problemen niet nog groter te maken. En we schakelden het maatschappelijk werk en de schuldhulpverlening in. Daar moet de structurele oplossing vandaan komen.”
Wat is het toch fijn geregeld allemaal in dit land.
“Zo goed is het niet geregeld hoor. In de ene gemeente laten ze het eigen vermogen met rust. In de andere moet je dat eerst ‘opeten’ voordat je hulp krijgt. Dan maak je dus mee dat mensen die met geringe maandlasten in een eigen huis zitten, gedwongen worden dat eigen huis te verkopen en vervolgens te verhuizen naar een huurhuis met veel hogere maandlasten. Waarna ze in nog grotere problemen komen. Dergelijke rechtsongelijkheid is schandelijk; de bureaucratie helpt mensen op die manier van de regen in de drup.”