blad nr 11
17-6-2017
auteur T. van Haperen
Column

Mopperen

Eigenlijk ben ik die berichten over dat lerarentekort spuugzat. Het begrip zweeft al twintig jaar boven de markt. Er is geld ingestoken. En het heeft niks geholpen. Dat denk ik, als ik aan een leestafel in de kroeg de kranten doorneem. Het lerarentekort is dreigend. De status van het beroep dalende. De Volkskrant schrijft dat loonsverhogingen helpen. Ja, hè, hè, dat werkt overal. En altijd. Maar in Nederland is er geld voor organisatie en bestuur. Nooit voor uitvoerders. Zo werkt een regentennatie.
In het dagblad Trouw lees ik een andere analyse. De opleiding is laag, te veel ouderen, te veel vrouwen en leraren mopperen te veel. En juist die constatering gaat er bij die regenten in als koek. Het ligt niet aan hen, niet aan beleid, niet aan budget, maar aan de leraren zelf. Bejaarde vrouwen mopperen te veel. Maken het beroep onaantrekkelijk. Wat hebben we nodig? Jonge glimlachende vrouwen. Rondemissen! Animeermeisjes. Inderdaad, bullshit. Beledigend ook. Goede leraren zetten kinderen aan het leren. Man of vrouw maakt niks uit. Opleidingsniveau wel. En praktijkervaring ook. Ouder is beter.
En dan die mopperende leraar. Een typisch geval van framing. Want hoeveel mopperaars telt het lerarenbestand? In absolute getallen en percentages graag. Uitgesplitst per schooltype en functie. Zitten er meer mopperaars onder de LD-ers dan onder de LB-ers? Of is het juist andersom? Precies, we weten het niet. Het is een rondzingend zichzelf bevestigend bericht. Een hoax. Zoals de pedofiele clown in Oude Pekela. In 1987. Ouders en politie dachten dat tussen vijftig en tachtig kinderen onzedelijk waren betast door een clown. Maar de clown bestond niet.
Is er niks aan de hand dan? Natuurlijk wel. Het is zoals mijn moeder mij ooit vertelde. Zij was jarig in augustus, mijn vader in juni. Mijn vader was leraar en op zijn verjaardag deugde er helemaal niks: de leiding, de politiek, de kinderen, de collega’s die niet uitgenodigd waren, allemaal bagger. In augustus was hetzelfde gezelschap vrolijk. Had zin in nieuwe klassen. De directie was okay. Lachen en redelijkheid wisselden elkaar af. Zo gaat dat, als je met veel mensen in een gebouw opgesloten zit. Na verloop van tijd ben je elkaar zat. Daarom moet die grote vakantie blijven. Om het gif uit de relatie te halen.
Maar die vakantie wordt korter. En dat mopperen is een hardnekkig beeld. Ik krijg dat verwijt ook regelmatig. Schrijf eens een vrolijk stukje. Maar dit zijn vrolijke stukjes. Ik werk met plezier. Lesgeven is zinvol en leuk. Ik ontmoet veel dankbaarheid, maar zie ook domheid en slechtheid. Daarover schrijf ik. Omdat ik van mijn werk houd. Gesprekken over falen leiden naar verbetering. Het is zoals voetballer en coach Willem van Hanegem ooit zei. Pas als ik geen kritiek meer heb, wordt het zorgelijk. Dan heb ik het namelijk opgegeven.
Ik drink mijn cappuccino, bestel een pilsje. Niet mopperen, niet vrouwen, niet ouderdom, maar overmatig alcoholgebruik, zou dat misschien de oorzaak van het lerarentekort zijn? Er is vast ergens een journalist die hier wat mee kan.