blad nr 11
17-6-2017
auteur M. van Nieuwstadt
Commentaar

Boost

Saskia Oudshoorn is gelukkig in de klas. Ondanks haar fysieke beperking en lichte verstandelijke handicap heeft ze een echte baan als ondersteuner in de onderbouw van de monseigneur Bekkersschool in Delft.
Het verhaal van Anka van Voorthuijsen, vanaf pagina 16, bewijst dat het kan: meer mensen met een handicap werk bieden in het onderwijs. Na de aanstelling van schoonmakers met een arbeidsbeperking zijn de lokalen en gangen van de Gooise Scholen Federatie schoner dan ooit. En in Delft wordt Oudshoorn niet alleen ingeschakeld voor klussen, maar ook in de klas. Ze maakt tekeningen met de kinderen en doet leerzame spelletjes met hen. Oudshoorn is trots op haar baan, want ‘dan kijken mensen toch anders naar je’. Dat geeft een boost.
Lagere en middelbare scholen moeten jaarlijks honderden nieuwe banen creëren voor mensen met een arbeidsbeperking, maar het gebeurt nog maar mondjesmaat. Toch is het werk van Oudshoorn en anderen belangrijk. Het ligt voor de hand dat leerlingen gebaat zijn bij schone klassen en een leerkracht die niet omkomt in extra karweitjes. Dat scholieren van jongs af aan leren dat iedereen in Nederland serieus mee kan doen, is een mooie bijvangst.
Volgens het Sociaal Akkoord komen er in het primair onderwijs binnen negen jaar vierduizend banen voor mensen met een arbeidsbeperking. Met een dikke zesduizend basisscholen in totaal moet de conciërge, schoonmaker of klassenassistent met een handicap straks doodgewoon zijn.
Waarom lukt het dan nog niet met die nieuwe banen? Scholen zijn bang dat de nieuwe functies straks weer verdwijnen. Het zou niet voor het eerst zijn dat de overheid de financiële steun voor dit soort initiatieven afknijpt. Leerkrachten vrezen dat de nieuwe collega’s te veel begeleiding nodig hebben. En, opvallend: door jarenlange bezuinigingen is onderwijzend personeel gewend het schoonmaken, cateren en andere facilitaire taken er zelf even bij te doen. Dat laatste valt vast te ontwennen.