- blad nr 9
- 20-5-2017
- auteur M. van Nieuwstadt
- Commentaar
Horeca of de klas
En in Nederland? Goede scholen in moeilijke wijken zijn hier evengoed een plek waar kinderen kansen grijpen en leren dat ze erbij horen. Zo’n basisschool is de Peperklip op de grens van Rotterdam en Schiedam. Rondom deze school liggen drugs- en afbraakpanden.
Meester Anton geeft les op de Peperklip en is een vakman. Dat hij onderwijzer wilde worden wist hij al als jochie van twaalf. In de loop der jaren heeft hij zijn klassenmanagement geperfectioneerd en dankzij die solide basis kan hij elk kind individuele aandacht geven. Hij zorgt ervoor dat de vier kinderen met adhd in zijn klas niet voortdurend de confrontatie zoeken, maar aan het leren gaan.
Meester Anton werkt tien uur per dag op school en leest in zijn vrije tijd alles wat los en vast zit over pedagogiek en aanverwante onderwerpen. Hij voltooide een masteropleiding. Hij schrijft boeken over onderwijs. En hij verdient al zijn leven lang een salaris in schaal-LA: maximaal 2400 euro netto in de maand.
Een ‘restaurant manager’ bij McDonald’s verdient niet veel minder. Horeweg probeerde het drie jaar lang, dat werken in de horeca, maar keerde al snel weer terug naar het onderwijs. Kinderen helpen beviel hem beter dan hamburgers schuiven.
Dat de kracht van deze 57-jarige in het onderwijs ligt, blijkt uit de reportage ‘Grip op stuiterballen’ vanaf pagina 28. Maar voor zijn carrière had hij beter kunnen kiezen voor een functie als bouwcoördinator. Of hij had de overstap moeten maken van deze achterstandswijk naar de ‘lastige pubers’ in het middelbaar onderwijs. Dat werk verdient volgens staatssecretaris Sander Dekker immers meer waardering dan het werk van meester Anton. Raar.
Michiel van Nieuwstadt, eindredacteur