blad nr 14
17-9-2016
auteur A. Jonkman
Column

Brugklasmentor

“Mevrouw, hier staat dat ik kluis groen 18-5 heb. Wat betekent dat?” Ik heb geen idee. Wie weet het wel? Simon legt het uit. Hij heeft een zus in de vierde. “Hebben wij buiten gym, of binnen gym?” Ik zou het echt niet weten. “Moet ik voor Aardrijkskunde een A-4 of een A-5 schrift hebben?” Neem ze maar allebei mee. “Als ik een spelletje speel op mijn iPad, kunt u dat dan zien?” Ja, want ik houd jou heel goed in de gaten! “Als ik thuis de camera aanzet kunt u dan meekijken?” Nee. “Staat al het huiswerk altijd in Magister?” Nee. “Waarom niet?” Omdat sommige docenten vinden dat zij jou niet goed voorbereiden op het leven na school als zij jou niet leren zelf je huiswerk bij te houden.
“Mijn moeder brengt mij deze week nog met de auto naar school. Hoe kom ik dan bij het terrein van de sportdag?” Wie wil Marit achterop nemen? Pieter steekt zijn vinger op. Amal durft mij zachtjes te vertellen dat ik haar naam al vier dagen verkeerd uitspreek.
De deur gaat open en Jan komt wat beduusd binnenlopen. Hij is zeker 10 minuten te laat. Ik schaam mij een beetje, want ik had hem nog niet gemist. “Het spijt mij dat ik zo laat ben, mevrouw. Ik dacht dat het al pauze was.” Waarom dacht je dat? “Dat zei iemand.” Iemand uit deze klas? “Nee, een grote op de gang.” Oh, wat gemeen.
Stiekem vind ik het wel een goede grap. Maar mijn gevoel voor humor is soms een beetje wreed. Daarom wilde ik nooit brugklasmentor worden. Ik kan slecht tegen hulpeloosheid, naar klein leed wil ik niet luisteren en voor veel grappen die ik maak moet je 16 jaar of ouder zijn. Maar nu moest een collega plotseling het mentoraat van deze 1-vwo teruggeven en kreeg ik de dreumesen onder mijn hoede. De bel gaat en ze lopen de klas uit. Er ligt nog een grijs vest, een iPad, een jas, een etui en twee fietssleutels. Eerst maar even twee groepen maken voor de sportdag. Ik heb ze uitvoerig bestudeerd en ik besluit de hertjes bij de bokito’s en de poezen bij de veldmuizen te zetten. De hele klas moedigt elkaar voortdurend aan. Van de vijftien brugklassen worden zij eerste. Het verbaast mij niks. Wat een leuk stel. En wat heb ik in de afgelopen acht jaar veel gemist.