- blad nr 7
- 2-4-2016
- auteur L. Verheggen
- Column
Evolutie, geen revolutie
U heeft de afgelopen maanden kunnen zien hoe de AOb met #2032 is omgesprongen. Nadat we kanttekeningen hadden geplaatst bij de vraag hoe zinvol het is om werkelijk aan iedereen te vragen aan welke eisen het onderwijs moet voldoen, hebben we ons constructief kritisch opgesteld.
Dat doen we nog steeds. Want als je over de terecht in Zondag met Lubach bespotte open deuren in het eindrapport heen stapt, is een document waarin scholieren, hun ouders, potentiële werkgevers een maatschappelijke organisaties hun visie geven bijzonder nuttig.
Maar het gaat te ver het verhaal zomaar te accepteren zodat staatssecretaris Sander Dekker haast kan maken met wetgeving. Voordat wij plannen met zulke verstrekkende gevolgen omarmen, moeten we ze grondig tegen het licht houden. Willen we voorkomen dat Onderwijs2032 het zoveelste mislukte vernieuwingstraject wordt waar het onderwijs jaren last van heeft, dan moeten we met onze collega’s kunnen ingaan op de vraag of en hoe we uit de voeten kunnen met de handreikingen in het rapport van Paul Schnabel. Dat doen we niet met een enkele inspraakavond en een rondje stemmen tellen. Dat kost tijd.
Dat de AOb kiest voor een pas op de plaats is dus geen poging Dekkers traject te saboteren. Ik zou bijna zeggen dat het tegendeel waar is. Wij vertegenwoordigen pakweg 85 duizend mensen die werkzaam zijn in het onderwijs. Die hebben niet het alleenrecht op wat er gebeurt in de klas, maar het zijn wel degenen die het moeten doen. Draagvlak onder deze groep is essentieel voor de verwezenlijking van Dekkers ambities. Bij de presentatie van 2032 werd terecht gepleit voor een evolutie en geen revolutie. Evolutie vraagt om geduld. Heb dat alstublieft.
Liesbeth Verheggen, voorzitter AOb