blad nr 14
19-9-2015
auteur R. Sikkes
Commentaar

Landgenoten!

Afgelopen dinsdag las Willem-Alexander de troonrede voor. Hij mocht van de communicatiestrategen van het kabinet niet al te hard juichen, maar moest wel optimisme uitstralen. De economie groeit, de belasting gaat omlaag, de werkloosheid daalt. En niet te vergeten: onderwijspersoneel krijgt er geld bij.
Die vrolijke toon kom je ook tegen bij de bewindslieden op onderwijs. Het gaat in één woord fantastisch. Passend onderwijs loopt op rolletjes, schoolbesturen hebben echt, heus wel, het geld voor drieduizend banen aan nieuw personeel besteed, ook al zijn daar geen bonnetjes van.
De realiteit op school is een andere. De cijfers laten zien dat het onderwijspersoneel steeds meer werk verzet met minder mensen. Dat is geen toeval. Waren in het verleden onderwijskundigen beleidsbepalend, tegenwoordig zijn onderwijseconomen aan zet. Ze stimuleren en evalueren projecten die streven naar meer doen met minder mensen. Ze berekenen de kosten van zittenblijven. Ze willen graag prestatiebeloning invoeren. Ze houden warme pleidooien voor het bepalen van de toegevoegde waarde van leraren aan de prestaties van hun leerlingen.
Natuurlijk: wetenschappers mogen kritische vragen stellen en onderzoek doen. Jammer is het alleen dat politici daar de afgelopen jaren al te gemakkelijk naar luisterden. In het kader van Prinsjesdag daarom in dit nummer een ander geluid. ‘Economen zijn een gevaar voor het onderwijs’, schrijft onze redacteur Michiel van Nieuwstadt. Aardig detail: hij is econoom.