blad nr 11
6-6-2015
auteur A. Jonkman
Column

Professionele afstand

Soms kan ik niet wachten tot ik het nakijken van examenwerk aan een digitale uitvinding kan overlaten. Op dit moment heb ik 474 van de 594 antwoorden van het havo wiskunde A-examen doorgeworsteld. Bij 74 berekeningen twijfel ik aan de juistheid van mijn beslissing. Dus die ga ik morgen allemaal aan mijn sectiegenoten voorleggen, voordat ik het werk aan de tweede corrector durf te sturen.
Aan de andere kant zou ik dit correctiewerk ook heel erg missen. De karakters van mijn leerlingen kan ik in elk examen terugvinden. Van een groot aantal heb ik vele stadia van hun ontwikkeling meebeleefd. De regels op het papier trekken als een soort film van hun schooljeugd aan mij voorbij. Zoë met roze haar en tatoeages schrijft alles tussen de lijntjes, in plaats van erop. Cato probeert mij voor de laatste keer te manipuleren. Dit keer door de antwoorden knaloranje te markeren in een poging mijn aandacht van een eventueel fout geformuleerde berekening af te leiden. Aan het werk van Tom kan ik zien dat hij ook dit jaar alleen maar deed of hij luisterde; hij gebruikt voor opgaven over de normale verdeling als enige van de klas de oplossingsmethode van het boek en niet die van onze school. Aan het werk van Marieke kan ik precies zien in welke periode zij ernstig ziek is geweest en geen lessen kon volgen. Yassin presteert al jaren onder zijn niveau, maar hij is wel lekker zijn eigen baas, dus hij houdt zich ook vandaag niet aan het correctievoorschrift. Martijn wilde altijd eerder weg, omdat hij in de pauze zijn tas bij de Vomar Voordeelmarkt was vergeten, nog een deal wilde sluiten met de verzuimcoördinator, of een verslag moest inleveren waarvoor de deadline die ochtend was verstreken. Ik zie dat hij ook bij dit examen twintig minuten eerder is vertrokken. Marise houdt mij al drie jaar op de hoogte van de emotionele schommelingen van haar moeder. Ook nu doet zij gedetailleerd verslag. Bij opgave 4 staat: kom ik later op terug. Na opgave 9 lees ik: ik weet opgave 4 nog steeds niet en tussen vraag 14 en 15 staat dat ook. Rian is zes jaar geleden op vmbo-basis begonnen, maar zij heeft een havo-diploma nodig voor de vervolgopleiding die zij dolgraag wil volgen. Haar focus en gedrevenheid stralen van het papier. Ik houd zo van deze kinderen, dat ik mij wel eens afvraag of ik te allen tijde genoeg professionele afstand houd. Eerlijk gezegd denk ik van niet. Ik moet er dan ook niet aan denken dat volgend jaar – als de rollen van eerste en tweede corrector worden omgedraaid – een relatieve buitenstaander deze ‘filmpjes’ van mijn kinderen als eerste te zien krijgt. Misschien moest die digitale uitvinding er maar heel gauw komen.