blad nr 11
6-6-2015
auteur R. Sikkes
Commentaar

Vlaamse Reus

Op de grote Bosschool dartelen in 2010 duizend kleine konijntjes. Ze leren daar de talen van andere konijnen, of ontdekken hoe ze een sterk hol moeten graven. Ze krijgen in dat jaar les van 69 wijze konijnen. Voor dat werk krijgen deze leraar-konijnen iedere maand een zak wortelen.
In 2015 zitten er 1050 kleine konijntjes op school. Omdat er ieder jaar konijntjes bijkomen krijgt de Bosschool meer zakken wortelen om meer leraar-konijnen aan het werk te zetten. Om alle kleintjes evenveel aandacht te geven, zouden er daarom 72 wijze konijnen moeten zijn.
Omdat er veel wijze konijnen geen werk kunnen vinden, heeft de Bosraad in 2013 nog eens wat extra zakken wortelen gegeven, zodat er in 2014 geen 72 maar 73 leraar-konijnen aan het werk kunnen. Mooi, want dan krijgen de kleintjes wat extra aandacht.
Dat zou mooi zijn geweest, maar de werkelijkheid in het bos is een compleet andere. In plaats van méér, heeft de schooldirecteur, een grote Vlaamse Reus, juist één leraar-konijn minder aan het werk gezet. Namelijk maar 66. Daardoor krijgen alle kleine konijntjes minder aandacht en moeten de wijze konijnen harder werken.
Blijft één probleem over. Waar zijn alle extra wortelen gebleven? De Bosraad verzucht dat ze geen idee heeft. En zo gonzen de geruchten door het bos. Heeft de Vlaamse Reus die in zijn hol opgeslagen?
Een sprookje? Nee, voor het voortgezet onderwijs de realiteit. In vijf jaar tijd ruim 40.000 leerlingen méér. Het aantal leraren daalde met ongeveer 2.500. Besturen konden in 2014 tijdelijk rond de 1.000 extra mensen aanstellen. Maar als het aantal leraren daalt, zijn er dus zeker geen extra mensen aan het werk gekomen.
Het extra geld is dus of opgepot, of ergens anders aan uitgegeven. Wie dat niet snapt, kan of niet rekenen. Of gelooft in sprookjes.