- blad nr 10
- 20-5-2000
- auteur G. van der Mee
- Redactioneel
Meer geld voor peuter tot toponderzoeker
De crème de la crème van de Nederlandse onderwijswereld was gekomen om de Œonderwijsagenda¹ samen te stellen voor de PvdA-fractie. Wethouders, hoogleraren, vertegenwoordigers van tal van organisaties en vakbonden (waar was Felix Rottenberg?). En wat kwam eruit? Teveel. Maar dat krijg je al gauw bij tien gesprekken over tien verschillende onderwijsvraagstukken. Een van de rode lijnen was in ieder geval de grote behoefte aan eigen initiatieven, die vervolgens voortdurend gedwarsboomd worden door de stroom van oude en nieuwe regels. Of zoals Roel in t Veld het uitdrukte: ³Variëteit is noodzakelijk, maar we beheersen de processen niet goed.²Hij was de enige die opmerkte dat de inkeer van de PvdA tot het besef dat onderwijs toe moet naar de Oeso-norm Œwel wat laat¹ kwam. Negen miljard moet er van Ad Melkert bij en hij wil daarover het debat aangaan met het kabinet.
Wensenlijstjes
Maar waar moeten al die extra miljarden naar toe? Daar komen dan de wensenlijstjes op tafel. Dat er geïnvesteerd moet worden in onderwijspersoneel staat buiten kijf, maar daar zijn ook de verwaarloosde gebouwen, de tekortschietende ict, de voorschoolse opvang, de weglopende onderzoekers. Het moet allemaal, zei Melkert, of het nu om het uitbreiden van de peuterspeelzaal gaat of het faciliteren van de toponderzoeker. Nederland staat nummer één op het lijstje van aantrekkelijke investeringslanden, daar hoort ook een aantrekkelijke kenniseconomie bij. Een meerjarenplan is nodig.
Boven aan het lijstje komt in ieder geval de uitbreiding van het schoolbudget, want het huidige bedrag is vooral voor het primair onderwijs (15.000 gulden per school) wel wat erg mager. Melkert was het met AOb-voorzitter Jacques Tichelaar eens dat dat bedrag, bestemd voor de ontwikkeling van personeelsbeleid, omhoog moet. Het PvdA-Kamerlid Marleen Barth liet weten toch ook te streven naar een verdere bestuurlijke schaalvergroting in het primair onderwijs. Tichelaar pleitte ervoor de scholen een zelfstandig beleid te gunnen en hen niet bij het eerste foutje af te tikken. Wanneer het ging om variëteit bij het onderwijspersoneel werd er vaak richting vakbondsvertegenwoordiger gekeken. Bijvoorbeeld de functie van onderwijsassistenten en het inhuren van uitzendkrachten. De Haagse wethouder Heijnen denkt in de komende jaren een beroep te zullen doen op talloze uitzendkrachten, de nieuwe flexwerkers waar de schoolorganisatie op ingesteld zal moeten zijn. Volgens Tichelaar is het vooral van belang om te letten op een evenwichtige teamvorming. Een overvloed aan flexwerkers zou de continuïteit in gevaar kunnen brengen. En waar het gaat om meer variëteit bij het personeel denkt de AOb-voorzitter dat de scheidslijn tussen onderwijsondersteunend personeel en leerkrachten steeds meer zal vervagen.