- blad nr 3
- 7-2-2015
- auteur R. Wisman
- Na de bel
Nienke
Haar vader Adri (53) en opa Theo (84) zijn eveneens wiskundedocent. Adri deed de lerarenopleiding wis- en natuurkunde en heeft een bevoegdheid voor techniek. Hij werkte de afgelopen 25 jaar op het Tabor College in Hoorn. Theo heeft een bevoegdheid voor wis-, natuur- en scheikunde en werkte als docent en decaan op scholen in Harlingen, Den Helder en Alkmaar en op de toenmalige ziekenhuisschool.
Nienke woont in Alkmaar. In haar vrije tijd doet zij aan klassiek ballet.
Adri: “Nienke belt me soms om lesmateriaal te lenen of om te brainstormen. In de kerstvakantie maakten we een opdracht die draaide om fantasieverhalen en priemgetallen.” Glunderend: “Onze sprookjes zitten er vol mee: de drie biggetjes, de zeven geitjes.”
Nienke: “Harry Potter zit zeven jaar op school en er zijn zeven Gruzielementen.” Adri: “Maar ook bij Monopoly vind je de kanskaarten op de zeven na elke hoek.” Nienke: “Nu snap ik het, concludeerde een leerling: alles is wiskunde en wiskunde is alles!” Opa Theo, die geboeid luistert, merkt op: “Die heeft het begrepen.”
Een gesprek tussen Nienke, Adri en Theo gaat vrijwel altijd over hun gedeelde liefde: wiskunde. Nienke: “Soms zegt mijn moeder: ‘Nu is de vergadering afgelopen’. Dan mogen we het er niet meer over hebben.” Maar vandaag bleef moeder thuis.
Adri liet onlangs een DWDD-college van natuur- en wiskundige Robbert Dijkgraaf zien aan 3- en 4-mavo, vertelt hij. Nienke veert op. “Wat leuk! De Wereld Draait Door, dat ken je wel, hè opa?” Theo: “Met die hysterische man? Als ik hem zie, zet ik de tv uit.”
Nienke legt uit dat Matthijs van Nieuwkerk na het introduceren van de spreker niet meer in beeld komt. “Dat is leuke tv, opa. Dan praat niet hij, maar iemand anders. Dijkgraaf gaat terug naar tweeduizend jaar voor Christus. Het bijzondere is dat de Babyloniërs wiskunde niet alleen gebruikten om problemen op te lossen, maar ook omdat ze het leuk vonden.”
Theo: “Intellectuele bevrediging. Het is jammer dat ouders hun kinderen indoctrineren met negatieve beelden over wiskunde. Nieuwe leerlingen zien jou als de docent die het vak geeft waar de hele familie nooit iets van gesnapt heeft.” Hij vervolgt: “Wiskunde is een verkorte taal. Een = teken staat voor drie woorden: is gelijk aan. Wiskunde betekent ook: zekerheid krijgen. Wis = zeker. Het gaat om attitudevorming en bewijsvermogen. Kun je bewijzen dat een hoek 90 graden is?”
Nienke: “Het lastige is dat het snel abstracter wordt en dat leerlingen moeite hebben zich erin vast te bijten.” Adri herkent de weigering van leerlingen om te oefenen. Op de Afrikaanse scholen waar hij twee keer een periode werkte, bleven de kinderen oppervlakten uitrekenen ‘tot ze erbij neervielen’.
Lesgeven zit in de familiegenen. Ook de vrouw van Theo gaf les en twee van hun kinderen zijn docent. In groep 2 stond er al in Nienke’s rapport: ‘Nienke wordt later vast juf.’
Nienke: “Ik was een bazige kleuter. Op mijn verjaardag zat ik op de stoel naast de juf en riep: ‘Cynthia, kom jij eens hier! Jij hebt me nog geen handje gegeven!’”
Theo: “Jij bent mijn hulpje’, zei je tegen mij op een Sinterklaasavond. Ik moest op mijn hurken gaan zitten en de flesjes melk uitdelen.” Adri: “Je wist precies wat je wilde en regelde het.” Nienke: “Ik was fel en dat ben ik nog steeds wel. Ik kan het alleen iets beter doseren.”
Theo, Adri en Nienke in koor: Met een s!”