blad nr 11
7-6-2014
auteur J. Muijres
Kleine column

Genieten van het mbo

De afgelopen maanden is deze plek veelvuldig gebruikt om onze argumenten voor een staking in het mbo kracht bij te zetten. Om aan te geven dat de werkdruk op de roc’s veel te hoog is, er te veel top-down is georganiseerd, het salaris achterblijft, en er een fatsoenlijke regeling voor senior personeel moet komen.
Deze column gaat daar slechts een klein beetje over. De column gaat namelijk vooral over de collega’s die ik de afgelopen maanden tegenkwam. Bij opwarmbijeenkomsten, op schoolbezoeken, tijdens regionale acties en tijdens de landelijke stakingsdag: de aanleiding om elkaar zoveel te zien was en is bloedserieus, maar wat is het een genot om voor deze sector te mogen werken.
Het mbo is een sector die de afgelopen jaren veel slechte pers kreeg: de ene keer viel een school bijna om, de andere keer vond de minister weer dat jongeren werden opgeleid voor een vak waarin geen perspectief bestaat op de arbeidsmarkt, dan weer was er een onbetaalbaar gebouw.
Desondanks ben ik zonder uitzondering mensen tegengekomen die trots zijn op hun mbo. Die moe worden van weer een reorganisatie en van de eindeloze boodschap dat er volgend jaar weer meer moet gebeuren met minder mensen maar altijd eerst denken aan het belang van hun studenten. Die staken in het belang van hun studenten. En ja: ook een beetje voor zichzelf.
Uiteraard mag dat ook. Wie in het mbo werkt, vervult een belangrijke maatschappelijke rol. Daar moeten de werkgevers in de sector en de rest van de samenleving echt meer waardering voor krijgen. Die waardering groeit. Dankzij de opkomst op onze acties en de positieve grondhouding die we daar met elkaar over het voetlicht brachten. Journalisten zien dat en brengen dat met hun registraties over op de mensen die hun verhalen tot zich nemen.
Nog zoiets: dat het beroepsonderwijs de emancipatiemotor van Nederland is, hoor je zo vaak dat je de ware betekenis van die frase soms een beetje vergeet. Wie 15 mei in Amsterdam was, is daar op plezierige wijze aan herinnerd. Een bont gezelschap staakte. Een dwarsdoorsnede van de Nederlandse samenleving liet zich horen voor wat echt belangrijk is voor de toekomst: goed onderwijs voor iedereen.
Dat valt of staat met goed beleid. Dankzij het personeel van roc’s leren mbo-studenten het vak dat ze kozen. Hoe meer ruimte het personeel krijgt om zijn werk goed te doen, des te meer profiteren die studenten van de kennis en vaardigheden die in het mbo zijn verenigd. Daar profiteert het bedrijfsleven weer van. En uiteindelijk de hele samenleving. Dat verhaal blijf ik herhalen tot de mensen aan de overkant van de onderhandelingstafel dat in voldoende mate onderkennen. Het onverschrokken enthousiasme van de mensen uit de sector is daarvoor de ultieme motivatie.