- blad nr 11
- 7-6-2014
- auteur . Overige
- Na de bel
Gijselien
De vrouwen hebben een eigen stal (www.stalmg.nl). Margriet geeft in haar vrije tijd paardrijles en Gijselien schildert (www.gijselienschildert.nl). De helft van de week wonen de vier zoons bij Gijselien en Margriet op een boerderij net buiten Emmeloord.
Tekst Rineke Wisman
’s Avonds als de paarden op stal staan, kijken Gijselien (links op de foto) en Margriet nog even verliefd naar elkaar en naar Jade, het merrieveulen dat eind maart werd geboren. “Edelvrouw, de moeder, is het eerste paard dat we samen kochten”, vertelt Gijselien, terwijl ze met Margriet een rondleiding over het erf geeft.
Het is gelukkig een goed moederpaard, vult Margriet aan. “In de paardenfokkerij is het belangrijk dat de moeder niet bang is en rustig reageert, want een veulen neemt dit gedrag over.”
Jongste zoon Fedde crost op zijn fiets over het erf en jaagt een paar kraaien weg. De vogels zijn ongewenst, omdat ze haren uit de paardenmanen pikken voor in hun nest. Op het terrein staat een grote rijhal waar Margriet - na een lange dag vis fileren - ’s avonds en in het weekend paardrijles geeft. Daar kennen ze elkaar van. De twee oudste zoons van Gijselien reden pony bij Margriet. In de zomer van 2009 sprong onverwacht - ze hadden allebei een relatie met een man - de vonk over. Het gaat wel over, dachten ze. Maar het ging niet over. Gijselien belde Margriet op: ‘Ik moet je iets vertellen.’ En toen bleek het wederzijds. De tijd die volgde was heel moeilijk, vertelt Gijselien. Maar ze is trots op de manier waarop het nu reilt en zeilt en dat mag iedereen weten.
Gijselien komt doordeweeks rond halfzes thuis en kookt. Ook zorgt zij meestal voor de was. Maar de rollen keren net zo gemakkelijk om. Als Margriet zin heeft om even in huis te ‘prutsen’, mest Gijselien de stallen uit. ’s Ochtends voert zij sowieso de paarden, want Margriet gaat al voor zessen de deur uit.
Als de grasmaaier stuk is of die keer dat de waterleiding knapte, is er een netwerk van buurmannen paraat. In ruil voor hun diensten mogen zij voertuigen in de schuur op het erf stallen.
Gijselien woonde als kind op een manege waar haar vader bedrijfsleider was. Margriet kocht als tiener haar eigen paard. Om de verzorging te kunnen betalen, fileerde ze vis en bracht ze een ochtendkrant rond. Toen ze moest kiezen tussen school of werk was de beslissing snel gevallen. “Ik ging mijn paard echt niet verkopen”, lacht ze.
Sinds ze met Margriet samenleeft, staat Gijselien anders in het leven. Margriet: “Paarden spiegelen. Ik doe dat eigenlijk ook bij jou.” Ze vervolgt: “Wat ik zo frappant vond: dan heb je vier jongens en geniet je er niet van!”
Gijselien: “Ik was twaalf jaar alleen maar bezig geweest met zorgen en zat daarin opgesloten. Nu ontwikkel ik mezelf weer.”
Margriet: “Thuis ben je meer moeder dan juf. Je bent toeschietelijker dan ik.” Gijselien: “Op school ben ik consequent, maar thuis wil ik niet op iedere slak zout leggen.” Soms noemen de jongens Margriet hun stiefmoeder. ‘Nee hoor, ik ben gewoon Margriet’, reageert zij dan nuchter. Gijselien beaamt dat: “Er is maar één moeder en dat ben ik.”