• blad nr 14
  • 26-8-2000
  • auteur . Overige 
  • Column

 

Lambrechts

Wat oorlog zo afschuwelijk maakt is dat velen na verloop van tijd niet eens meer weten waarom ze vechten. Het oorspronkelijke doel gaat verloren in een onbeheersbaar proces van geweld, incidenten en propaganda.
Het recente maatschappelijke debat over onderwijs begint daarmee opmerkelijk veel gelijkenis te vertonen. Het gaat allang niet meer om waar het over moet gaan, het schiet alle kanten op en de strijd die gevoerd wordt lijkt bepaald niet dienstig aan het doel: beter onderwijs voor allen. Een breed maatschappelijk debat over ons onderwijs is zeker gewenst. Iets komt alleen maar hoog op de Haagse agenda als de samenleving laat blijken er groot belang aan te hechten. In zoverre ben ik blij dat Roel in Œt Veld het onderwijsdebat weer heeft aangezwengeld. De samenleving moet weten dat goed onderwijs niet vanzelfsprekend is. Dat twintig jaar bezuinigen het onderwijs zodanig heeft uitgekleed dat het ten minste tien jaar zal duren voordat dit achterstallig onderhoud weer enigszins is weggewerkt. De investeringen van nu vormen een aardig begin, maar ook niet meer dan dat. Allemaal waar. In Œt Velds pleidooi wordt echter ontsierd door een oproep tot burgerlijke ongehoorzaamheid: doe maar wat je wilt doen en stuur de rekening door naar Den Haag. Nog afgezien van de vraag waarom dat uitsluitend voor onderwijs zou moeten gelden en niet ook voor zorg, veiligheid, openbaar vervoer en sociale zekerheid, is dit natuurlijk het perfecte recept voor een burgeroorlog en het failliet van de staat. Van een eerlijke verdeling van de middelen is in een dergelijk geval geen sprake. Wie het hardst roept en veel uitgeeft, krijgt het meest. Als mijn kinderen de vrijheid zouden nemen op die manier met onze huishoudportemonnee om te gaan is het hier in huis ook oorlog. Dat een topambtenaar, die zelf vele jaren heeft meegewerkt aan de huidige situatie, daartoe oproept, geeft te denken.
Erger nog is dat een dergelijke oproep de politiek dwingt om er afstand van te nemen, waarmee de indruk gewekt wordt dat er geen reden is ons zorgen te maken. Die is er wel. Wie de feiten tot inzet van het maatschappelijke debat over onderwijs wil maken, kan daarom beter de vacaturepagina¹s op zaterdag bestuderen om precies te weten welke ramp ons boven het hoofd hangt. Een of twee weken voordat in het hele land de scholen weer beginnen is een groot aantal scholen er nog steeds niet in geslaagd voldoende leerkrachten te vinden. Er is maar één oplossing denkbaar: meer investeren in de leraren. De huidige cao leek aanvankelijk heel aardig. Nauwelijks echter was de inkt droog of de ambtenaren-cao deed het resultaat alweer verbleken. Hoezo inhaalslag?
Nu de revolutie uitroepen helpt niet. Investeren in leraren levert ook niet onmiddellijk nieuwe leerkrachten op, maar het kan misschien wel een grotere ramp over vijf jaar voorkomen.

Dit bericht delen:

© 2025 Onderwijsblad. Alle rechten voorbehouden
Het auteursrecht op de artikelen in dit archief berust bij het Onderwijsblad, columnisten of freelance-medewerkers. Het citeren van delen van artikelen is toegestaan, mits met bronvermelding. Volledige overname, herplaatsing of opname in andere publicaties is slechts toegestaan na overleg met de hoofdredacteur via onderwijsblad@aob.nl Indien het gaat om artikelen van freelancers zal hiervoor een bedrag in rekening worden gebracht.