blad nr 1
11-1-2014
auteur W. de Lange, de
Column

Goed genoeg

Schuld, schuld, schuld, ik heb alsmaar altijd schuld. Weer niet rustig aan de doodstille klas (hier past een holle lach) uitgelegd wat we gaan doen en waarom we dat gaan doen. Weer geen voorkennis geactiveerd in de daaropvolgende, efficiënt gebruikte vijf minuten (alweer zo’n lach). Weer niet genoeg oude stof herhaald. Weer niet genoeg nieuwe stof aangeboden. Toch weer deel 4 van de Duitse methode niet gehaald. Bij geschiedenis in de eerste klas weer in de middeleeuwen blijven steken. Weer te weinig examentraining. Weer te examengericht gewerkt. Weer geen ‘eigenzinnig’ vak-integrerend project helpen bedenken, maar ook weer niet genoeg voorspelbare structuur geboden. Weer te weinig met het rustgevende boek gewerkt. Weer te veel met dat suffe en toch chaotische boek gewerkt. Weer te weinig grappen gemaakt. Weer niet streng genoeg geweest. Weer niet aan het eind van de les besproken ‘wat we geleerd hebben’.
Weer geen nieuwe, originele werkvorm verzonnen. Weer te weinig tijd genomen om de goede leerlingen zinvol aan het werk te zetten, in plaats van te wapperen met papiertjes die ik voor de vorm ‘verdiepingsstof’ noem. Weer niet genoeg gezeurd bij collega’s om echte verdiepingsstof voor de goeden onder mijn mentorleerlingen. Weer niet vaak genoeg de tijd genomen om naast de zwakkelingen te gaan zitten en ze te laten voelen dat ze een opdracht best kunnen maken, als ze de verschillende koeien maar een voor een bij de horens vatten en niet allemaal tegelijk.
Weer een te hard gevecht geleverd met de onrust onder de leerlingen. Weer te weinig een gevecht geleverd met de onrust onder de leerlingen. Weer de cirkel niet gekwadrateerd.
Maar… hoeveel beter ging het wel niet, in het jaar 2013! Er was die keer dat ik als een gek aan het ‘voorkennis activeren’ was en er niet alleen voorkennis uitkwam, maar zelfs een heleboel na-kennis. Dan die keer dat ik volgens het boekje aan het begin van de les uitlegde waarom ik ‘dit en dat’ met ze wilde doen, en ze het allemaal serieus namen. Hele lijsten met oorzaken voor de Franse Revolutie kreeg ik binnen! Er was die keer dat ik heel streng werd en met succes. Er was die keer dat ik, ondanks een hoop onrust en boosheid in de klas, ontspannen wist te blijven en merkte dat de zaak kalmeerde. En niet te vergeten die keer, gisteren, toen ik net op tijd (oké, eigenlijk een beetje aan de late kant) bedacht dat je negatieve rotopmerkingen niet met een preek moet pareren, maar met een benoeming in de feestcommissie voor de kerstviering – ‘jij weet vast leukere spelletjes te bedenken, we kijken er naar uit!’
Zijn er mensen die iedere keer weer, ook op een Randstedelijke school voor vmbo-basis en vmbo-kader, weten af te dwingen dat er in die 45 minuten precies gebeurt wat zij, de leerkracht, van te voren hebben bedacht, ongeacht de stemming in het gezelschap? Ja, die zijn er. Goud waard. Ik ben al blij dat ik in mijn eigen ogen in 2014 op kan gaan voor het diploma ‘goed genoeg’.