- blad nr 1
- 11-1-2014
- auteur R. Sikkes
- Commentaar
Gourmetten
Gaan we even terug in de tijd, dan was die eindtoets halverwege de vorige eeuw juist bedacht om de carrièrekansen van achterstandskinderen te verbeteren. Het advies voor het vervolgonderwijs was namelijk erg subjectief. Kinderen van beter opgeleide ouders stroomden als vanzelf door naar hbs en gymnasium. Die van achterstandsouders gingen al even vanzelfsprekend naar de ambachtsschool of huishoudschool. De toets bracht het verborgen talent aan het licht. Gaf kinderen kansen. Professor A.D. de Groot startte ermee in Amsterdam. Vanwege het succes van de eindtoets groeide dat alles uit tot het Cito.
Nog steeds is de toets belangrijk voor het vervolgonderwijs. Om die reden trainden tachtig talentvolle kinderen in een Leidse moskee de afgelopen kerstvakantie voor de toets. Vier dagen blokken. Vooral lessen taalontwikkeling en begrijpend lezen. Want lang niet alle toetswoorden zijn bekend. Hollandse kinderen weten precies wat gourmetten is, Nederlands-Marokkaanse kinderen hebben er zelden van gehoord, verklaart de initiatiefnemer het project in het Leidsch Dagblad. En met een goede score kunnen ze straks hun talent verder ontwikkelen.
We houden van de toets en we haten hem. Ja, de eindtoets is eenzijdig. Ja, de selectiviteit van het onderwijs lijkt toegenomen. Maar kunnen we ook zonder? Moeten we meer meten dan taal en rekenen? Is de toets nog steeds een talentontdekker? Is de eindtoets bepalend voor de toegenomen selectiedruk, of is juist het rendementsdenken in de onderwijsfinanciering daarvoor verantwoordelijk? Het toetsdebat zal ook in 2014 volop doorgaan.