- blad nr 20
- 14-12-2013
- auteur . Overige
- Na de bel
Ilse
Tekst Aranka Klomp
Ilse draait haar Volvo behendig het erf op en de carport in. De boodschappen zijn binnen en het wachten is op de thuiskomst van Gijs en Fleur, die naar school en uit spelen zijn. In het huis aan de kop van de boerderij heerst een serene stilte en bijna niets verraadt dat in deze ruimte dagelijks verschillende werelden bijeenkomen: die van een betrokken kleuterlerares, van twee opgroeiende kinderen en van echtgenoot Henk die het melkveebedrijf runt. “Precies zo wil ik het ook”, zegt Ilse. “Hier in huis is rust en plek voor ieders verhalen aan het einde van de dag.”
Ze wonen ruim zeven jaar in dit huis. Een paar honderd meter verderop, in een tweede woning op het erf, wonen Henks ouders, van wie hij het bedrijf acht jaar geleden overnam. De melkveehouderij gaat al generaties over van vader op zoon. Ilse komt niet van een boerenbedrijf, maar kan zich inmiddels geen ander leven voorstellen. “Het boerenleven is heel stabiel en heeft een vast ritme, ondanks dat er genoeg onverwachte dingen gebeuren. Afgelopen zondag rende ik nog met Henk achter een ontsnapte koe aan.” Ze lacht en veegt een paar denkbeeldige kruimels van het tafelblad in de woonkeuken. “Je weet één ding als je met een boerenzoon trouwt: op de boerderij, op díe plek, in dát huis, speelt heden en toekomst zich af. Het is een vast baken. Gijs zei laatst: Mama, ik ben blij dat ik op een boerderij woon, want dan hoeft ik nooit te verhuizen.”
Ondanks dat Ilse naadloos in dit leven past, voelt ze zich geen echte boerin. “O, ik help wel eens de stal schoonvegen en ik regel bankzaken, maar ik ben en blijf onderwijzeres. Dat is wat ik vanaf mijn vierde worden wilde.” Op de dagen dat Ilse thuis is, regelt ze het huishouden - “de wedstrijd met de wasmand win je nooit als je een gezin hebt” - haalt en brengt ze de kinderen van en naar school en probeert ze een moment in te lassen voor zichzelf. “Een keer een extra lang rondje hardlopen, of even met een boek op de bank. En dus proberen niet met werk bezig te zijn, al is die grens best lastig te bewaken.”
Buiten brengt Henk zijn tractor tot stilstand en loopt richting de gloednieuwe stal die achter het huis prijkt. Nog maar een paar weken geleden maakten zijn tweehonderd melkkoeien kennis met hun moderne onderkomen, waarin dag en nacht melkrobots klaarstaan om naar behoefte te melken en waar de koeien neer kunnen vlijen op zachte ‘waterbedden’. Ilse trekt haar jas aan en volgt Henk, waarbij ze met haar zwarte laarsjes de moddersporen op het erf routineus weet te ontwijken.
In de stal buigen de koeien hun goeiige koppen als begroeting over het hek, terwijl de melkmachines kalm en ritmisch zoemen, pompen en klikken. “Als eigenaar van een boerenbedrijf vergeet je soms dat de wereld groter is dan dat”, zegt Henk. “Hier gelden korte lijntjes, je handelt meteen.” Ilse: “Dan vraag je verbaasd: Hebben jullie daar op school nou alweer over vergaderd?” Henk: “Maar dat maakt het ook boeiend en leerzaam om elkaars verhalen te horen aan de eettafel.” Zijn vrouw knikt. “Thuis komt alles samen.”
@T8:Meedoen aan deze rubriek? Mail naar onderwijsblad@aob.nl