- blad nr 14
- 21-9-2013
- auteur A. Moerman
- de Vereniging
Preventiemedewerker is vaak een eenzame ziel
“De schoolleiding enthousiasmeren kan een belangrijke eerste stap zijn”, zegt Jan Harmen Kwantes, arbo-adviseur bij TNO. Zijn ervaring is dat de meeste vooruitgang wordt geboekt als directies ‘een positieve attitude hebben ten aanzien van het onderwerp’. “Dus richt je pijlen in de goede richting.”
Kwantes is in november inleider op vier bijeenkomsten onder de noemer 'Afspreken en aanspreken' georganiseerd vanuit de Arbocatalogus Primair Onderwijs. Deelname is gratis. De bijeenkomsten zijn bedoeld voor preventiemedewerkers in het primair onderwijs. “De nadruk ligt dit jaar op de communicatie: hoe krijg je in die paar uurtjes per week die voor deze taak staan, anderen enthousiast om arbo-kwesties ook echt aan te pakken”, vertelt Kwantes.
Geld
Directeuren zijn de spil. De ene wil alleen stappen zetten als de preventiemedewerker aantoont dat ‘het geld oplevert’. De volgende vooral omdat preventiemaatregelen goed zijn voor het imago van de school of van zichzelf. Er bestaan ook steeds meer directies die continu de arbeidsomstandigheden, waaronder werkdruk, willen verbeteren. “Ik zie het liefst directies die vanuit al deze motieven werken aan arbo-beleid. Dat zijn schapen met vijf of misschien wel zes poten”, lacht de TNO-deskundige.
Het grootste deel van de middagen wordt geleid door Ellen Hiep en Susan van der Steen, communicatiedeskundigen. Hiep weet dat in de praktijk van alledag de preventiemedewerker nogal eens wordt gezien als het type dat weer komt zeuren en zaniken. Of ze voelen dat zelf zo. “Mensen in het onderwijs stellen de kinderen altijd voorop. En accepteren daardoor te gemakkelijk dat arbeidsomstandigheden niet of maar heel langzaam verbeteren”, zegt Hiep. “Daar loopt de preventiemedewerker vaak tegenop.”
Cc aan allen
De omgeving meekrijgen is volgen Hiep essentieel. Dat de preventiemedewerker zich gesteund voelt. Of dat lukt is vooral afhankelijk van je eigen houding. Het wordt in ieder geval niets als je als een soort autist alleen per 'cc aan allen' communiceert. Mail is eigenlijk alleen geschikt om mensen die al enthousiast zijn te informeren. “Regelmatig de collega's goed op de hoogte houden is belangrijk. Dat kan prima per mail. Maar dat werkt pas nadat ze je niet langer als 'de arbo-politie' zien”, stelt Hiep.
Hoe dan wel? “Met stroop vang je meer vliegen dan met azijn”, vat Hiep voor het gemak even samen. Dus draag je verhaal in persoonlijk contact met passie uit, probeer te verleiden, vergeet vooral de humor niet en probeer lichtvoetig te blijven. “Als je jezelf miskend voelt en je zo gedraagt, dan krijg je de collega's echt niet mee.”
Het lijken open deuren, maar mensen zijn zich vaak niet heel bewust van hun eigen houding en manier van communiceren. Met bijvoorbeeld een ‘omgekeerde brainstorm’ of een ‘smoezenspel’ zullen Hiep en Van der Steen de preventiemedewerkers een spiegel voorhouden. Hiep: “Zodat je gaat zien dat er allerlei communicatietechnieken zijn. Richt je bijvoorbeeld niet te veel op de dwarsliggers, maar vooral op de groep collega's die best willen. Betrek ze bij je plannen, vraag hulp bij het uitvoeren van een deeltaak. Maar realiseer je ook dat mensen vaak zeggen 'ik wil niet', terwijl ze eigenlijk best willen maar niet weten hoe. Als dit laatste het geval is, dan zijn er wel weer mogelijkheden om ze mee te krijgen."
Meer info via www.arbocataloguspo.nl en dan naar 'regionale bijeenkomsten'.